Ο στίχος του Στέλιου ταιριάζει γάντι στην περίπτωση… Με το που υπογράφηκε η νέα συμφωνία για τα Μεταλλεία Χαλκιδικής, άρχισαν να εμφανίζονται φαντάσματα του παρελθόντος, προσπαθώντας να αναβιώσουν μέρες του… 2013, αλλά και μέρες αριστερής διακυβέρνησης…
«Ζεσταίνει μηχανές το κίνημα κατά του Χρυσού από τη Χαλκιδική ως τον Έβρο» (!!!), διαβάζω σε τίτλο άρθρου που αναπαράγεται συλλήβδην στον θαυμαστό κόσμο της μπλογκόσφαιρας. Ας βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, όμως…
Κατ’ αρχάς, δεν υπάρχει «κίνημα» κατά του χρυσού. Και ποτέ δεν υπήρξε στ’ αλήθεια. Ήταν η οργανωμένη –και απέλπιδα– προσπάθεια μεμονωμένων ατόμων και μικρών ομάδων να διαφυλάξουν μικροκομματικά συμφέροντα, τα οποία ξεκίνησαν από τον χώρο της αυτοδιοίκησης και κατέληξαν με την κατάλληλη… διαχείριση να δώσουν βουλευτική έδρα στον ΣΥΡΙΖΑ Χαλκιδικής!
Απόδειξη του ότι όλα αυτά εξυπηρετούσαν μεμονωμένα συμφέροντα καμουφλαρισμένα πίσω από συλλογικότητες, πρωτοβουλίες και –πάντα αόριστα– «τους κατοίκους της Χαλκιδικής», είναι η προσπάθεια του αξέχαστου Βαγγέλη Λαμπάκη να επανέλθει στο προσκήνιο μετά την ταπεινωτική του ήττα στις τελευταίες δημοτικές εκλογές. Προσέξτε το λεκτικό σε ανακοινώσεις που κυκλοφορούν σε άρθρα σε διάφορα μπλογκ: «Πρωτεργάτης του κινήματος ο πρώην Δήμαρχος Αλεξανδρούπολης Βαγγέλης Λαμπάκης που τότε ήταν εν ενεργεία και λίγο παλαιότερα πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αλεξανδρούπολης, σήμερα αναλαμβάνει δράση συμμετέχοντας στην αντίδραση που συνίσταται στη Χαλκιδική λόγω της υπογραφής της νέας Σύμβασης» (!!!) Ο «πρωτεργάτης» Βαγγέλης, λοιπόν δεν παρέλειψε μάλιστα να συμμετέχει σε διαδικτυακό πάνελ που οργάνωσε η ομάδα «Φίλοι Περιβάλλοντος Ιερισσού»(!). Στο ίδιο πάνελ παρών και ο πρώην Υπουργός Περιβάλλοντος επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ Πάνος Σκουρλέτης, ο οποίος επανέλαβε την καραμέλα ΣΥΡΙΖΑ περί «Δημοσίου Συμφέροντος»… Διότι όλα αυτά τα θετικά που θα προκύψουν από τη νέα σύμβαση (να μην τα επαναλαμβάνουμε, ε;) δεν είναι δημόσιο συμφέρον…. Μόνο που ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συνοδοιπόροι όταν μιλάνε για Δημόσιο Συμφέρον ποτέ δεν μας το αναλύουν, παρά αφήνουν να πλανάται στον αέρα σαν μια ασαφή και απροσδιόριστη έννοια. Αλλά ο κος Σκουρλέτης πρέπει να έχει πολύ θράσος για να εμφανίζεται σε τέτοιου είδους πάνελ. Εκτός από την παταγώδη αποτυχία του ως Υπουργός, γεγονός που επιβεβαιώθηκε με την συνοπτική αντικατάστασή του από τον κο Σταθάκη, ήταν από τους κυρίους υπαιτίους για την καθυστέρηση της επένδυσης, γεγονός που συνέβαλε στον εκτροχιασμό του business plan και την ανάγκη νέας συμφωνίας.
Και ο Βαγγέλης τι είπε στο πάνελ; Πως δεν θέλει την μέθοδο της κυάνωσης! Όπως έλεγε και πριν από ένα, από δύο, από τρία και από πολλά-πολλά χρόνια. Κάτι καινούργιο δεν πρόσθεσε, βέβαια. Και ουσιαστική κριτική επί της συμφωνίας ούτε για αστείο… Μόνο μια μονότονη επανάληψη των επιχειρημάτων της Εφημερίδας των Συντακτών, της Αυγής, του left.gr, που έχουν να επιτελέσουν συγκεκριμένο στόχο απέναντι σε συγκεκριμένο κομματικό ακροατήριο. Και βέβαια διαφήμιση για τους «αγώνες» που τόσα χρόνια δίνει…
Το πάνελ συμπλήρωσε ο πυρηνικός φυσικός του ΑΠΘ Χρήστος Ελευθεριάδης που ως γνωστόν, λόγω ειδικότητας είναι και σούπερ ειδικός στις εξορύξεις…
Πάντως γέλιο είχε που ο Βαγγέλης παραπονέθηκε ενώπιον του Σκουρλέτη για την αποδυνάμωση της τοπικής αυτοδιοίκησης μετά από την εφαρμογή νόμου περί απλής αναλογικής που προώθησε ο ΣΥΡΙΖΑ!
Ακόμη μεγαλύτερο γέλιο έχει το ότι πολλοί από τους πολέμιους της επένδυσης αναμασάνε το επιχείρημα πως δεν έχει γίνει το εργοστάσιο μεταλλουργίας και υπάρχουν διαφεύγοντα κέρδη!!! Ποιο εργοστάσιο ρωτάτε; Μα αυτό που πολεμούσαν με νύχια και δόντια να καθυστερήσουν – και εν μέρει το πέτυχαν. Είδατε πως αλλάζουν οι καιροί;
Αλλά αυτό που με βγάζει από τα ρούχα μου είναι οι αναφορές Λαμπάκη στον εκλιπόντα Τόλη Παπαγεωργίου. Αυτό συνέβη σε άλλο άρθρο-λεζάντα για τον Βαγγέλα… (Ο μηχανισμός δουλεύει στο φουλ!). Τίτλος του άρθρου «Λάβρος κατά των χρυσοθήρων ο Βαγγέλης Λαμπάκης»!!! Και η εισαγωγή μιλάει πάλι για… τον πρωτοστάτη: «Λάβρος κατά των χρυσοθήρων παρουσιάστηκε στο ράδιο Χρόνος 87.5fm ο Βαγγέλης Λαμπάκης, πρώην δήμαρχος Αλεξανδρούπολης, πρώην πρόεδρος της ΠΕΔ ΑΜΘ και πρωτοστάτης κατά των Χρυσωρυχείων στη Θράκη». Εδώ ο πρωτοστάτης αναφέρει κατά λέξη τα εξής: «[…] Φτάσαμε μέχρι και στην καρδιά του Καναδά, για να χτυπήσουμε το τέρας που λέγεται χρυσοθήρες. Πολλοί αγωνιστές και στους δύο νομούς παλέψαμε. Η ενωτική μας συμπεριφορά με την Χαλκιδική, όπου υπήρχαν αγωνιστές όπως ο αείμνηστος Τόλης Παπαγεωργίου -ένας καθαρός άνθρωπος κι αυτοδιοικητικός που πολέμησε για τη Χαλκιδική, τη Ροδόπη και τον Έβρο [..]».
Παραλληλισμός Τόλη Παπαγεωργίου και Βαγγέλη Λαμπάκη; Ο ένας είχε σίγουρα ιδανικά και πιστεύω, ο άλλος σίγουρα είχε (και έχει) μικροπολιτικά συμφέροντα. Αν αυτό δεν είναι σκύλευση μνήμης, τότε τι είναι;
Για να κλείνουμε, ας διαβάσει κανείς από αυτούς την συνέντευξη του νυν δημάρχου Βαλλιάνου για την νέα συμφωνία, να καταλάβει τι σημαίνει προσέγγιση της αντικειμενικότητας και προσεκτικός πολιτικός λόγος. Δικηγόρος ο ένας, δικηγόρος και ο άλλος…. Δήμαρχος ο ένας, πρώην δήμαρχος ο άλλος… Αλλά εδώ σταματάνε και οι ομοιότητες…
Τελειώνω όπως άρχισα, με στίχους από το ίδιο all time classical τραγούδι…
Κι αν υπάρχουνε σπίθες που ακόμα κρατούν
μ’ ένα φύσημα αγέρα και αυτές θα χαθούν…
