Αιτία του σημερινού μου άρθρου είναι να συγχαρώ (αν και καθυστερημένα) την αξιέπαινη εθελοντική ομάδα Rodopi Runners για την επιτυχή πολιτισμική ευγενική ενέργεια αγάπης προστασίας του σπάνιου δημιουργήματος της φύσης στη Θράκη μας, την εκκαθάριση του διαδρόμου και την σήμανση του Σπηλαίου της Μαρώνειας. Κάθε σταγόνα δημιουργίας είναι ο χρόνος μιας ανθρώπινης ζωής.
Εύγε σε σας τους επίλεκτους αυτής της γενιάς. Είμαστε υπερήφανοι για εσάς τους νέους ομάδων πολιτισμού, όταν σκέπτεστε και πράττετε ορθά, έντιμα εθνικά και πολιτισμένα. Εσείς είστε οι συνεχιστές της ζωής και υπάρξεως της πατρίδας μας. Ελπίζω πως δεν θα σταματήσετε να ενοχλείτε τους αρμοδίους που επί σειρά ετών επαναπαύονται αδιάφοροι για πολλά. Μη σταματήσετε το ενδιαφέρον σας από απογοήτευση. Ο επιμένων ΝΙΚΑ.
Όταν υπουργός Πολιτισμού ήτο ο Μ. Βενιζέλος, δια επιστολής μου ζήτησα επίσπευση λειτουργίας α) του Σπηλαίου Μαρώνειας και β) του Βυζαντινού Μουσείου στο Ίδρυμα Παπανικολάου (ενήργησε παρ’ αυτά) μου συνέδεσε με δύο αρχιτέκτονας στη Θεσσαλονίκη, επικοινώνησαν μαζί μου για ειδικές πληροφορίες. Επισκέφθηκαν αμφότεροι την Κομοτηνή και Μαρώνεια ήρθαν σε επαφή με τους αρμοδίους.
Αλλά η απάντηση μετά την επιστροφή τους προς εμένα ήταν “κυρία Λαδοπούλου συναντήσαμε πλήρη αδιαφορία, μόνον εσείς ενδιαφέρεστε”.
Προηγουμένως είχα στείλει στον δήμαρχο τότε Μαρώνειας φωτοτυπία της σπηλαιολόγου Άννας Πετροχείλου την “Μελέτη Τουριστικής Αξιοποίησης Σπηλαίου Κύκλωπος Πολυφήμου Μαρώνειας Κομοτηνής αριθ. 755” την οποία μου έχει δώσει η αξέχαστη Πετροχείλου λέγοντας με να προσέξουν τον φωτισμό στο σπήλαιο. Οι σταλακτίτες και σταλαγμίτες έχουν τα δικά τους χρώματα. Μέχρι εκεί που έχει ερευνηθεί είναι το Σπήλαιο τελειοποιημένο.
Δύο φορές έχω επισκεφθεί εσωτερικά το θαυμάσιο αριστούργημα της φύσης, κατασκευασμένο στολίδι της Θράκης στο χώρο χρόνο χιλιετηρίδων. Πρώτη φορά με την σπηλαιολόγο αξέχαστη Πετροχείλου και δεύτερη με το ΚΕΜΕ (Κέντρο Ερεύνης και Μελέτης Ελληνισμού) ως διοικητικό μέλος και υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων. Διοργάνωσα εκδρομή για τα μέλη μας στη Θράκη και δη στο Ν. Ροδόπης.
Στο σπήλαιο κατόπιν συνεννοήσεώς μου με τον τότε κοινοτάρχη Μαρωνείας και 8 νέους κρατούντες φανάρια θαυμάσαμε την μεγαλοπρέπεια της φύσης και την αναξιότητα των ανθρώπων του σημερινού αιώνος.
Όταν συνεχάρην τον σημερινό δήμαρχο Μαρωνείας για την ανάληψη των νέων καθηκόντων του, του υπενθύμισα ως αίτημα Θρακών την αξιοποίηση του σπηλαίου, αλλά έμεινε το τηλέφωνο μου στα αζήτητα. Ποτέ δεν είναι αργά. Οι κατέχοντες τους τίτλους έχουν και υποχρεώσεις να δραστηριοποιούνται και επί της πολιτιστικής και πολιτισμικής βελτίωσης του τόπου που εκλέγονται.
Για τα 100 χρόνια της ελεύθερης Θράκης δεόντως ενήργησα από το 2019 για την προβολή της “Με έκθεση των ανασκαφέντων θρακικών βασιλικών ευρημάτων στη σημερινή Βουλγαρία”. Έχουν εκτεθεί 5 μήνες στη Νέα Υόρκη και επί σειρά μηνών στο Παρίσι, μου έφεραν ενημερωτικό βιβλιαράκι εκθεμάτων. Η έκθεση δημιουργείτο σε συνεργασία του Υπουργείου Πολιτισμού Ελλάδος και του Μουσείου Σόφιας. Η υπουργός Πολιτισμού έλαβε γνώση, αλλά περίμενε συνεργασία με τοπικούς της Θράκης παράγοντες, από τον πρωθυπουργό έλαβα απάντηση. Αλλά από τους αρμοδίους Κομοτηνής και Περιφέρειας “φωνή βοώντος εν τη ερήμω”. Μετά πως θέλουμε την ανάπτυξη της Θράκης.
Ας ενεργήσουμε τουλάχιστον να δοθεί ένα κενό διαμέρισμα του Δημοσίου στην Αθήνα, να γίνει Μουσείο Θράκης. Ο Γεώργιος Αρβανίτης από τον Έβρο από παιδί συγκεντρώνει κι έχει ένα θησαυρό Θρακικού Πολιτισμού με μεγάλη ποικιλία, επιθυμία του και όλων μας είναι ένα Μουσείο Θράκης για να μας θυμίζει πως και η Θράκη δίπλα στη Βασιλεύουσα είχε αξιοζήλευτο πολιτισμό και ποικιλόμορφα στολίδια του σπιτιού.
{Πηγή δημοσίευσης: https://www.xronos.gr/, 26/7/2022}
